Paris - in my heart...

4 dagar i Paris med verdas beste kjæreste. Det var som ein draum, Ein draum med mange vassblemmer rett nok, men likefullt ein kjempefin tur. Kor mange kilometer vi gjekk desse dagane, anar eg verkeleg ikkje. Metroen var eit greitt system å finne ut av, og dei siste 2 dagane nytta vi den noko, men det er noko med å rusle hand i hand langs Paris'es gater, som rett og slett berre er heilt fantastisk.

Utsikta frå hotellvidauget

Vi budde på Hotel des Arènes midt i Paris, og rett ved sida av Seinen. Om ein ynskjer det, var ein gåavstand til det meste. Utsikta frå hotellvinduet var til ein ekte oldtids kamparena, gøymt midt i Paris sentrum. Grunna 25-30 grader på dagtid kvar dag, sov vi med opent vidauge, og det var heilt stille! Hotellet var reint og pent, med hyggeleg personale. Vi bestemte oss for opphald uten mat, fordi vi ville ete ute, og på den måten bli kjent med dei franske bistroane. Og det var ei oppleving. Kontinental frukost besto av omelett, juice, 1/4 pariserloff el crepe med syltetøy og ein kopp kaffi. Skulle du unngå den gyselege espressoen, måtte du enten be om cafe americano, eller cafe au lait. Den frukosten heldt deg igang til du var klar for middag utpå seinettermiddagen. All verdas frukt og grønnsaker stod utstilt utenfor butikkar på kvart hjørne, så du grabba med deg eit lite mellommål der, til å ete i ein eller anna fantastisk svær park. Parkane stod tett og var store grønne områder med fontener, rikt utrusta med solstolar og benkar ein kunne sitte på, om ikkje graset tilfredsstilte krava dine. I alle desse parkane fekk du kjøpt drikke, belgiske vafler, crèpes og anna småtterier. Hygienen på desse små stadane var svært ulik, så vi lærte vel at handsprit i væska var eit "must".

Døme på ein middag vi et

Ein frukost for oss to havna på ca 25 euro kvar dag, inklusive frukost på hotellet måtte vi ut med 16 euro, for to. Difor var valet enkelt, vi et ute. Ein middag som denne på biletet, med drikke som vin eller øl og vatn, inklusive dessert (som berre er nydeleg), kom ca på 100 euro for to, men vi var ikkje kritiske på pris, vi fulgte berre magen. Ei anbefaling når det gjeld desserten, er å prøve ostekaka, den er super over alt!

Vi sat ute på aller restaurantane vi var på, maten på biletet er frå eit Brasserie, dei hadde klart høgare standard på maten enn alle dei andre plassane. Det einast som var ein smule plagsomt, var at i Paris er den største delen av moten, om ein ser vekk frå stiletthælar på alle kvinner, er sigaretten. "ALLE" røykte, så vi brukte å velgje bord etter vindretning, og korleis borda stod.

Mi desidert største oppleving, blandt mange store, var å finne grava til Voltaire i Panthèon. Det var ei oppleving, sidan vi eigentleg snubla over den tilfeldig. Panthèon er under store renovasjonar, då errosjonane er store på det praktfulle bygget.
Toppen av bygget var dekka av store presenningar og

Grava til Voltaire

Grava til Marie Curie  

stillas. Det var nok difor eg ikkje heilt skjønte kor vi var komme. Vi gjekk lenge rundt i kyrkja, og kom også over Marie Curie si grav - spennande! Eg var nesten ekstatisk!.

Det var nok det uventa i dette skattekammeret som gjorde at eg blei så fascinert av funna "våre". Og sjølvsagt det å gå i denne kalde "katakomben", lukta litt fuktig, gammel kjellar der. Store skilt takka for at ein var stille og viste respekt på denne måten. Ein vart nesten andektig. Alle desse store kjente, som du berre har lest om, vart med eitt nesten verkelege.

Vi utforska Paris etter innfallsmetoden. Det vil sei, vi bestemte oss for bydel, og korleis vi skulle komme dit under frukosten. Alt anna blei styrt over kva vi ramla over. Sjølvsagt var Louvre eit mål i seg sjølv. Ein kan simpelthen ikkje vere i Paris uten å besøke Louvre. Utsmykkinga var nesten av ei

Tak i ein av hallane i Louvre

anna verd. Bygningen i seg sjølv er nesten vakrare enn kunstverka som er inni, garanterer kink i nakken når du går inn der.

Eg mitt toskehovud er jo ikkje så kulturelt bevandra, og når vi kom inn i Louvre vart eg heilt paralysert av ein svær sakrofag som stod akkurat der vi gjekk inn. Så eg lente meg inntil den, fordi eg hadde lyst til å sjå oppi. "DON'T TOUCH!!!" skreik ei vakt - lyden jalla i veggane. Eg skvatt som om eg hadde brent meg. Og i det første lyden forsvann over leppene hans, skjønte eg for ei gedigen tabbe eg hadde gjort. Skamraudmen blenka i kinna mine, og eg nesten hoppa vekk fra sakrofagen. Så, grunna fråver av tankar - eg har tatt på ein av figurane i Louvre!

Louvre kan ein ikkje forlate før ein har vore å sett på ho Mona. Det er berre sikkert. Vi gjekk mange kvadratmeter før vi fann ho, og etter mitt hjarte var ikkje alt like interessant. Den einaste plassen vi opplevde kø i Louvre, var foran biletet av Mona Lisa. Eg kom meg fram etter 15 min,

Mona Lisa

akkurat lenge nok til at eg fekk tatt nokre bilete. Ikkje snakk om å stå å nyte biletet på noko vis, det var berre å overlate plassen ved sperringane til neste mann i køa. Men eg må innrømme at pulsen var litt høgre enn vanleg. Eg kjente meg nesten litt andektig der eg stod.

Nokre tips eg kjenner hadde vore nyttig å vite før vi nærast etter impulsmetoden innok Louvre, er at det er lurt å bestemme seg for kva ein skal sjå, før ein går inn! Louvre har ein anteken størrelse på ca 60 000 m2, av den grunn får du og utdelt kart ved inngangen. Vi holdt på å gå oss ihjel inni der, hadde det ikkje vore for Torbjørn si overnaturlege geografiske evne, hadde vi sikkert leita etter utgangen enno.

Utsikt frå Eiffeltårnet

Eiffeltårnet er ei anna sjølvfølge "when in Paris", og der snakkar vi om kø. Noko heilt vanvittig! Men vi kom no opp, og sjølvsagt var det kult, men det var litt sånn "sild-i-stim"-kjensle. Det var vannvittig med folk, og du måtte ta to heisar for å komme heilt i toppen. Vi gjekk så mykje gatelangs, at vi var einige om å ta heisen opp og gå ned att. Men som sagt, du måtte ha to heisar, og det var vel fort 45 min ventetid til kvar heis. På toppen var det lite og trangt om plassen. Ja, og så var det 45 min venting for å ta heisen ned att til det planet vi kunne gå frå! Men bevares - det var flott utsikt, var berre så liten tilgang til den. Og det er klart, opplevinga ville eg ikkje vore foruten. Vi gjekk trappene ned att, og der var det ikkje kø.

Triumfbuen

Eiffeltårnet frå Triumbuen

Triumf-bua er ei heilt anna sak. Der var det god plass, ingen heis, men sjølvsagt ikkje like høgt. Men der var det også flott utsikt over Paris. Veiret var nydeleg, og formen var fin. Ein flott dag i Paris's gater. Der er gatemusikkanter over alt, eit yrande folkeliv, og alle verdas ulike folketyper. Ei oppleving. Der var god plass oppe på sjølve monumentet, og vi hadde utsikt over heile Paris.

Hengelåsen "vår"

Ein anna ting ein berre må gjere når ein er i Paris, det er å gå langs elvebredden til Seinen. Gatemusikkantane står tett, og der er teiknere, tiggere, bokselgarar og andre. Stemninga var "Sydensk" - og livet kunne ikkje vore lettare å bære. Vi tusla hand-i-hand, og sette oss ned der det kjentes naturleg. Dette er berre så romantisk så det kan bli. Brua Pont des Arts er blitt eit kjærleikssymbol, kor faktisk bruene sakte blir øydelagt av at forelska par heng opp hengelåser med navn og dato på. Dette er sjølvsagt ikkje kommunen Paris glad for, men det er likefullt ein populær tradisjon. Dette skal vere eit romantisk symbol for par som opplever Paris som det mest romantiske som fins.

Gjorde vi det? Sjølvsagt! Vi gjekk forbi hengelåsselgarane som sel svindyre hengelåsar sikkert 20 gonger, før vi ga etter for den romantiske impulsen. Vi er med å øydelegge Paris vi og. Vi betalte fire ganger prisen i butikkane lengre vekke, og vi hengte opp ein lås vi og.

Kart med inntekna turar

Fire dagar i Paris, berre vi to, var som ein draum. Det skal ikkje meir til. Vi har sju born vi forgudar, alle som ein. Men det å få ein pause frå kvardagens storaktivitet, og det er ikkje til å stikke under ein stol at det er hardt arbeid, var nesten magisk i seg sjølv. Det å reise til Paris desse dagane, gjorde det rett og slett eventyrleg. Levde Paris opp til forventningane? Paris grusa alle forventingar, det innfridde på alle punkt. Paris er ein kulturskatt midt i Europa, og byr på seg sjølv - eksentrisk og sjarmerande.
Alle turane vi har markert i kartet er teken til fots, med små unntak. Og vi fekk ein ny glød i ein aktiv kvardag, og fekk samla masse energi til denne fantastiske, elskelege banden vi har heime. Dei som gjer kvardagane våre magiske, og betydningsfulle! Men jammen var det deilig å få vere berre Torbjørn & Ann-Kristin i nokre dagar, heilt utn forpliktingar eller krav - berre kjærastar.

                                                      Paris in my heart - with my heart <3