Mens vi ventar...

Så sit ein å ventar - stille. På kva? At noko skal skje. Det blir slørete for auga. Augeloka tynges. Pusten høyrast - vesande - så er det stille. Til den kjem att. Klokka på kjøkkenet tikkar, tikk-takk-tikk-takk. Ventar. I det stille - på slutten. Den forløysande freden, som fjernar plagene. Lindrar uroa og angsten. Ventar på kvile. 

Kva om noko skjer? Kva når kvila kjem? Kva skal ein då vente på? Pusten vesar - så stilnar den - og kjem att. Kampen fortset i stilla. Ingen ser, forstår eller kjenner den. Kvart andedrag varslar den. Ikkje enno - er ikkje klar. Kan ikkje sleppe.  

Med kvila kjem sorga - saknet og tårene. Taust og voldsomt. Trekk pusten djupt ned i lungene, ventar. Er klar. Døden bankar på - i kvart hjarteslag. Opnar ikkje enno - vi ventar litt til...